Het nieuwe jaar 2020 voelt anders dan de andere jaren, schreef ik in de column van december 2019. Eerlijk gezegd dacht ik daarbij hoofdzakelijk aan politieke onderwerpen. Armoede, klimaat, financiën, zorg etc. Wie had kunnen bedenken dat er in 2020 een nieuw virus de wereld in de greep en op de kop zou zetten? Ook in Nederland.
Wij werden er stil van. Onze jongste dochter werkt in Brabant (brandhaard van corona in Nederland), doet sinds een aantal weken haar werk vanuit huis en was gelukkig alleen een beetje verkouden. Onze oudste dochter die in Myanmar woont, hield het nieuws in Nederland in de gaten. In Myanmar werd gezegd, dat knoflook eten helpt, dan blijft het virus wel weg… Daar trapt een nuchtere Hollandse meid niet in. Inmiddels is ook daar het nieuws veranderd, ze blijven nu verplicht thuis en er is een avondklok ingesteld. Het lijkt net oorlog.
Inmiddels is dit de derde crisis die mijn generatie meemaakt: crisis in de jaren ’80, financiële crisis in 2008 en nu de corona-crisis. Na een economische crisis volgt meestal een sociale crisis. Er zijn vele slachtoffers, mensen zijn overleden aan het virus, mensen zitten zonder werk, scholen gesloten, kwetsbare gezinnen worden nog kwetsbaarder en ondernemers worden diep getroffen. Mantelzorgers staan er nog meer alleen voor en veel mensen zijn nog eenzamer.
Als overheid moet je er nu zijn als vangnet en bezig zijn met een visie voor straks na de crisis. Wat zijn de kansen voor de toekomst? Er zijn nieuwe kwetsbaren bijgekomen. Bijstandscijfers zijn omhoog gegaan, armoede zal toenemen, zzp’ers moeten geholpen worden en bezuinigen op ondersteuning huishouden, zoals een aantal partijen dat willen: is dat slim? Verbouwing van het stadhuis? Moeten we dat nog willen of kunnen we ook zonder die flexplekken, nu het blijkt dat er prima vanuit huis gewerkt kan worden? Deze crisis moet ons laten zien dat het ook anders kan. Ik zou bijna zeggen EnschedeAnders, want met die visie zijn wij ooit begonnen.
Deze crisis biedt kansen, maar je moet ze wel willen zien en daarnaar willen handelen. Wat voor samenleving willen we zijn? Wat voor overheid wil je zijn? Inwoners pakken hun eigen verantwoordelijkheid al jaren, ze zorgen voor hun dierbaren, bijna totdat ze erbij neervallen. Vele vrijwilligers staan dag en nacht klaar en doen hun stinkende best voor een ander. Het vangnet van de overheid zal er altijd moeten zijn, dat is ook wat de mensen mogen verwachten. De wereld is stiller en wij schrijven geschiedenis, want dit hebben nog nooit meegemaakt.
Heeft u hulp nodig, bel of mail gewoon. Samen zijn we sterk!
Margriet Visser
Raadslid EnschedeAnders
Mail: m.visser-voorn@enschede.nl
Tel. 0620538929
Geef een antwoord