“Je wilt niet dat inwoners van je eigen stad door de overheid in de problemen komen”, een uitspraak van wethouder Arjan Kampman in de Tubantia van 14 mei jl. Ik heb de uitspraak even een paar minuten op mij in laten werken of misschien moest ik wel bijkomen na deze uitspraak. Hoeveel inwoners zijn de afgelopen 3,5 jaar in de problemen gekomen door de gemeente in onze eigen stad? Ik denk dat u achterover zult vallen als dat aantal zichtbaar zou zijn. Denk aan de mensen die Ondersteuning Huishouden krijgen. Denk aan die mensen die maar geen uitkering krijgen en tig keer moeten aanvragen. Denk maar aan alle mantelzorgers, die geen ondersteuning krijgen van de gemeente en denk aan al die mensen die torenhoge boetes kregen, ook toen de Centrale raad van Beroep had aangegeven dat er rekening gehouden moest worden met verwijtbaarheid en persoonlijke omstandigheden. Een foutje is zo gemaakt en 98,6% van de mensen deugt zegt oud-ombudsman Alex Brenninkmeijer. Dus diegene die het stempel krijgt van fraudeur is helemaal geen fraudeur, dat is maar 1,4% van de bevolking.

Maar waar komt ineens de uitspraak van Kampman vandaan? Twee mogelijkheden:

  1. Hij komt er nu pas achter dat het Enschedese beleid wel heel erg streng, hardvochtig en wreed is geweest in het sociale domein en dat veel inwoners daardoor flink in de problemen zijn gekomen door diezelfde overheid en Kampman wil het nu anders. Menselijke maat voorop, zoals EnschedeAnders al jaren zegt.
  2. Hij begint em te knijpen voor het raadsonderzoek en lift mee op de landelijke politiek, die nu ook zegt na de toeslagenaffaire dat de Participatiewet veel te streng is. In Enschede is de menselijke maat op afstand gezet, ook in deze ambtsperiode van het college van burgemeester en wethouders.

Vooralsnog geef ik het college het voordeel van de twijfel. Twijfel, want de praktijk laat tot nu toe een ander beeld zien. Er worden uren gekort op de ondersteuning huishouden en kwetsbare ouderen redden het niet met een paar uurtjes hulp in de week. Op de site van 1Twente staan verhalen van mensen uit de bijstand. Het ene verhaal nog hardvochtiger dan de ander. Allemaal mensen die in de problemen zijn gekomen door de overheid, maar dat wilde het college toch niet?

Afgelopen week ontving de raad een brief waarin ze werd geïnformeerd over de stand van zaken van de landelijke evaluatie van de Participatiewet. Enschede heeft zich actief aangemeld als gesprekspartner. Kampman heeft het over 35 punten die zijn ingebracht. In de brief staan er 5… In het bestuurlijk gesprek is gevraagd om de wet meer uit te laten gaan van vertrouwen in inwoners en meer ruimte te bieden voor maatwerk. Opvallend is, dat vertrouwen gewoon gegeven kan worden en voor maatwerk is er voldoende ruimte, maar dan moet je als college die ruimte wel willen pakken. Nu Den Haag vraagtekens zet bij de Participatiewet, lift het college met dit geluid mee. Het was natuurlijk veel sterker geweest als je had gedaan wat je had moeten doen, namelijk zorgen dat onze inwoners niet door de overheid in de problemen komen. We houden het college scherp in de gaten of ze het echt menen, de menselijk maat voorop of is het toch schone schijn, bang voor de uitkomst van het raadsonderzoek?

Margriet Visser
EnschedeAnders

Deel dit bericht via